Merkezimde, içimde o şeffaf tekliğe vararak, dışımda yansımalarımda renkten renge alacalı bulacalı şaşırtarak bilgeleştim ben. Saf suya ekmek bana bana, safi iyilikten bahseden temiz ambalaj gurulardan olmadım ben...
Olmadım, olamazdım!..
Alemin üzerimdeki tüm lekelerini, kirlerini, renkleri silmeden, hepsi ile bir bütün olmanın kabulünde ve uzlaşmasında aydınlandım ben. Ötesi yalan olurdu; yapamazdım zaten.
Şeytanla sevişip, meleklerle kavgaya dalıp, ikisiyle de dost masasında sohbetler oldum ben.
Tamamen bir tanesiyle dost kalıp, diğeri düşman diyemezdim, demedim!..
Dostluğun ihmalinde, düşmanlığın rutininde; bir diğeri ansızın gelir de kapıma dayanır diye bildim de; kimseyi hor görmedim, yok saymadım ben.
Susuz sabunsuz, koruma ambalajlı aydınlıklara sığınıp, kendimi aldatmadım ben.
Ve bunu yapanların nihai teklikte olmayıp, bitmeyen antrenmanlara aşık olduklarını gördüm ben.
Gördüm de; sık sık çamurlarda oynadım, karanlıklarda seviştim, kirlerimle övündüm ben.
Arıza Adam
Ömer Dalman
01.10.2017
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder