Sırtımda Hırkam

Yüzeyde tek oda kulübem

sırtımda hırkam

önümde iki lokmam

altında temelim

koca hangarım

erzağım,

eğlencem, Kraliçem...

Yukarıda alemler

ışıklar, meşkler

cümbüşler, melekler

tarifsiz resmim

göklerde minarem

kucağında başım Yaratan'nın

sırtımda hırkam

önümde iki lokmam...

AZRL

Toplum ve Birey

Sosyal Medya artık herkesin kendi vitrini...

Kimi onun üzerinden para bile kazanır halde. Kimi sadece varlığını belli etmek ve "Ben de buradayım." demek için düzenli olarak bir şeyler paylaşıyor. Sonuçta ne olursa olsun, doğru kullanıldığında sosyal medyanın faydaları büyük... Dostluklar oluşuyor, gruplarda sosyalleşiliyor, dertlere ortak olunuyor, kutlamalar yapılıyor filan...

İş beğeni ve tıklanmaya geldiğindeyse istisnalar hariç en yüksek sonuçları genelde ya aykırı, ya absürt, ya da çirkinlik ve kötü olaylar içeren içerikler alıyor. İnsanlığın halen çok azınlık bir yüzdesi uyanış halindeyken ve diğer büyük yüzde sistemin sağladığı hipnoz etkisindeyken bu sonuçların böyle olması çok doğal...

Tabii yine sosyal medyanın faydalı getirilerinden biri olarak, uyanmış olanlar kolaylıkla birbirini bulabiliyorlar. Uykuda olanlarsa yine hep birlikte el ele yatak-yorgan bir arada uyumaya devam ediyorlar.

Bazılarının sandığı gibi insanlığın büyük yüzdesinin uyanacağı hedefine çok emek vermemek lazım. Bulduğunla yetinmek ve kendi inandığın yolda ilerlemeye devam etmek, seni global enerjinin kaderinden izole halde tutacaktır ve Yüce Yaratan ile kendi arandaki o müdahalesiz hat üzerinden hayat amacına zaten ulaşabileceksin.

AZRL

Kendimden özür diliyorum.

Kaç ay olmuş da bloğuma uğramamışım ne zamandır...

Bir de kitap bitirmek üzereydim. Üzerinden kaç ay geçti; sus-pus...

Rutinlerimiz nasıl da alıp götürüyor bizi en sade, en büyük ve gerçekleşmesi çok kolay hedeflerimizden okyanuslarca ötelere... O rutinlerin arasına her gün küçük bir parantez açacak farkındalığı göstermek halbuki sadece kendimizin elinde değil mi?

Yapmıyoruz işte!.. Çünkü konfor alanımızı güvenilir kılıyor tutunduğumuz rutinler. Sabah kahvesi ile başlayan birinci vitesin verdiği dayanılmaz hafiflik... Yavaş yavaş vitesi büyütürken arabanın dışında beliren günlük manzaralar... Alışılmış işler, yaratımlar, ürünler derken, akşam basıveriyor benliğimizi.

"Olmadı. Bugün de kafamdaki o ideali gerçekleştiremedim. Nasip..." diyerek yine kendimize kendi vereceğimiz fırsatın üzerini bir kere çiziyoruz hep. İnan kimse de hatırlatmaz sana kendini. "Bıraktığın yerden tut ucundan kendinin, şahlandır onu haydi!" diye kimse yüreklendirmez seni.

Bir tek kendinsin kendinin rehberi ve önderi. Bunu bil...

Aylardır uğramadığım bloğum için ve aylardır, sadece bir haftalık emekle bitirip, çıkartabileceğim kitabım için kendimden özür diliyorum.

AZRL

Ne iyiyim, ne kötüyüm...

Negatif Varlıklardan korunmanız için sizlere önerilen bir sürü yöntem var... Dualar, olumlamalar, tütsüler, mavi ışık uygulamaları falan filan...

Ben; bazen bilerek negatif, bazen de bilerek pozitif olmaya çalışıyorum. Kızıyorsan bilinçle kız. Seviniyorsan bilinçle sevin. Böylece kontrolsüz sevinç, coşku veya kontrolsüz kızgınlık yaratmazsın. O zaman enerjiler veya varlıklar sana o yönde hükmedemezler, çünkü yönetim sendedir.

Nötr alanda kalıp, bilinçle aydınlık veya karanlığı sen yönlendirirsen, aydınlıktan veya karanlıktan hizmet alırsın. Ve bu arada en temel kabulün şöyle olmalı: Ne iyiyim, ne kötüyüm... Hepsi bende...


AZRL

Yalnızlık ve Muhabbet

Hani muhabbet içinde olmak, dostlarla iletişimde olmak, dışarıda insanlar arasında zaman geçirmek insanı dinç ve ayakta tutuyor derler ya... Ben bu eylemi minimumda tutuyorum. Çünkü bin tane ıvır zıvırla o değerli yalnızlığımı delik deşik edeceğime; daha çok kendi sessizliğime çekilip, meditasyonla keşfedilmemiş benleri yaşamaya özen gösteriyorum. Ha! Arada yine iletişimler, muhabbetler olur; o ayrı...

Biri bizi dünyaya demirliyor, diğeri ruhumuzdaki sonsuzluklara kapı oluyor. İlkine %30, ikincisine ise %70 zaman ayıran biriyim.

AZRL

Yüzüne Doğan Güneş Benim Anne

Dünyadan yüzüne doğan güneş benim Anne.

Günaydın dedim bu sabah
arkadaşız artık, ana-oğul değil.
Çaktın mı köfteyi Anne?

Onca yıl taşıdın beni

mimarım oldun,

hocadan hocaya yolladın
donanımım o derece yani Anne...

Dünyadan yüzüne doğan güneş benim.

Ne komikti değil mi hayat?

Satılan o piyanonu hala düşünüyor musun?

Kızıyor musun oradan da?..

Komikti değil mi Anne?

Arkadaşız artık, ana-oğul değil.
Çaktın mı köfteyi Anne?

Dünya denen aptal kuyusundayım
son dakikaları oynuyorum
ara ara beklerim

sabret

gelir, orada da elini tutarım Anne.

Dünyadan yüzüne doğan güneş benim...


AZRL

Yeni yıl Coşkusu

İşte oldu 2023...

Yine herkesin eğlenceler içinde, yiğip içerek büyük umutlarla, büyük beklentilerle kutladığı yeni bir yıl... Bütün duaları, umutları ve beklentileri sanki tek bir geceye yüklenmiş, ancak ertesi sabah tıpkı sıradan bir güne uyanan yine milyonlarca insan...

Yine aynı endişelerde, aynı ego şemsiyesi altında, kendi duygularının zincirinde devam eden, tıpkı bir önceki yıl gibi sıradan bedenler ve ruhlar... Bir geceye sığdırılmış ve hemen ertesi gün sihrini yitirmiş bir düzmece mutluluk...

Bense 'Yılbaşı' denen o akşam ve o akşamın ertesinde yine her günkü gibi sadece hayatımın aşkına, sevgilime, sevgime ve beni mutlu eden elimdeki işe yine tutunmuş durumdayım. Zamansa sadece ölümlü ruhların aldanması...


AZRL