Bir de kitap bitirmek üzereydim. Üzerinden kaç ay geçti; sus-pus...
Rutinlerimiz nasıl da alıp götürüyor bizi en sade, en büyük ve gerçekleşmesi çok kolay hedeflerimizden okyanuslarca ötelere... O rutinlerin arasına her gün küçük bir parantez açacak farkındalığı göstermek halbuki sadece kendimizin elinde değil mi?
Yapmıyoruz işte!.. Çünkü konfor alanımızı güvenilir kılıyor tutunduğumuz rutinler. Sabah kahvesi ile başlayan birinci vitesin verdiği dayanılmaz hafiflik... Yavaş yavaş vitesi büyütürken arabanın dışında beliren günlük manzaralar... Alışılmış işler, yaratımlar, ürünler derken, akşam basıveriyor benliğimizi.
"Olmadı. Bugün de kafamdaki o ideali gerçekleştiremedim. Nasip..." diyerek yine kendimize kendi vereceğimiz fırsatın üzerini bir kere çiziyoruz hep. İnan kimse de hatırlatmaz sana kendini. "Bıraktığın yerden tut ucundan kendinin, şahlandır onu haydi!" diye kimse yüreklendirmez seni.
Bir tek kendinsin kendinin rehberi ve önderi. Bunu bil...
Aylardır uğramadığım bloğum için ve aylardır, sadece bir haftalık emekle bitirip, çıkartabileceğim kitabım için kendimden özür diliyorum.
AZRL
