Aracı olursun bir şeylere

Zordur bazen dik durmak... İnsansın; eğilip bükülmek de var elbet.

Üzülürsün bir şeye. Alınırsın. Somurtursun. Bir gönül alma beklersin. O olana kadar seversin somurtmayı. Hatta tüm gün üzerine oturur üzgünlük. Geçici olacağını bildiğinden belki; hoşuna bile gider bir süre. Nereye varacaksa!?

Tam da o gün, evet o gün bırak, üzül! İzin ver hüzne. Kendine de, etrafa da somurt biraz. Alınan alınsın, belki aracı olursun bir şeylere... Şart değil dimdik durman her zaman. Eğil, bükül, üzül ki; belki kaldıran olur kollarından. Bir şefkatli bakış, anlayış, koluna sıkıca yapışmış sıcak bir el...

Bırak o gün üzül! Belki aracı olursun bir şeylere...


AZRL

Yok bazen Hak

Yok bazen hak
gülmeye
vızıldamaya
bunalmaya...

Yok bazen hak
rahatsızlığa
somurtmaya
kararmaya...

Zordur kenarda olmak

çoğu zaman kıyıda
ayaklar çıplak
belki başında lüks şapka
dışarıdan Şişhane
içeride Gümüşhane...

Yok bazen hak isyana
kızmaya
bağırmaya

bunalmaya...

Sık olur onur iki parça
kıyıdaki akıntı çağanozu
çimler arasında kurumuş ot

yok bazen hak
kendin olmaya...


AZRL

En Huzurlu Anlarınızda

Zaman zaman uyumadan hemen önce çok gevşemişken saçlarınıza küçük nazik dokunuşlar hissettiğiniz olmuyor mu?..

Belki kendi sesinizle, belki başkasına ait çok yumuşak bir sesle size bir şeyler söylendiğini duyduğunuz oluyor mu?..

Yine bu huzurlu uyku öncesi anlarda, odanızın içinde bir yerlerde, hatta yorganınızın altına bir an girdiğinizde ufak ışıklar, şekilli beyaz alevler veya başka bazı sizi şaşırtan şeyler gördüğünüz olmuyor mu?..

Bu anları hangi psikolojideyken yakaladığınıza odaklanın ve o psikolojinizin sizin için en huzurlu yol olduğunu bilin. Bilin ki; daha sık Sonsuz Bilinç'le buluşun. Daha çok ziyaret edilin Sevgililer tarafından...

Dünyevi şeylere değil, işte tam da bu özel anlarınıza tututun. Herkes ve her şey sizi buraya demirlemeye çalışıyor çünkü. Mücadeleniz her şeyden özgürleşmek ol'sun.



AZRL

Yanından bile geçemez.

İster o gelsin
bu gelsin
tillahı gelsin
alayı gelsin

eşimle bir saat yalnız kalmamın
yanından bile geçemez.

Kralı gelsin

önüme ziyafetler sersin

allasın, pullasın
güzellesin

eşimle bir saat yalnız kalmamın
yanından bile geçemez.

Dünya bu
gözü boyalı
sözleri şatafatlı
ambalajı pahalı

at tümünü çöpe!

eşimle bir saat yalnız kalmamın
yanından bile geçemez.


AZRL

Azrail'in Bilinciyim

Fareleri sezerim
Korkanı bilirim
Pis kokuyu sezerim
Dalları ben keserim.

İltifatı severim

onore de ederim
vampirleri sezerim
kontrollü giderim.

Bağları keserim
gereksizi bilirim
esas gazı veririm
Azrail'in Bilinciyim.

AZRL

Yaşlara tutunuyor gözlerim

"Beni hatırla." diyor Ayşegül Aldinç.
Dinlediğimde şarkıyı
gözlerim dolu
yaşlara tutunuyor Kızım.

Bitmiyor...
Kraliçem düşüyor aklıma
yalnız geçen bir saat
şimdiden özlemişim
yaşlara tutunuyor Kraliçem.

Dünya yükü
dolu vızıltı
bin sürüngen
curcuna hayat
boku-püsürü dolu kahretsin!

Ve belki
hiç görüşemediğim can dostlar
"Beni hatırla." diyor Ayşegül Aldinç
yaşlara tutunuyor gözlerim.


AZRL

Neden?!

Yine kaçtı uykum, kahretsin...
Değilim bir şeyin peşinde
sadece kendimdeyim
huzur istiyorum.

Bir sürü entrika
hoş görünme
hoşlaşma
iş çabası
amaçlar, endişe
değil bana göre
boğuluyorum.

Tam mutlu bir gecede
sevgilimleyim
ters bir rüzgar yine
taşıyamıyorum

neden?!..

Sorma sebebini
dünyadayken
dertliyim ben.

Tam mutlu bir gecenin ortasında
yine mi?!..

Kahretsin!!!
Hep mi içmeme sebep bu düzen?
Neden?!..


AZRL

Fedakar İnsanlara

Bunu tüm fedakar insanlara soruyorum:

Onca iyiliği yaparken neyin peşindesin? Kimlere ve hangi zamanlara borcun var? Neyi ispat etmenin implantındasın?

Beklentisiz, sorgusuz yaptığın iyiliklerin geri dönüşü sana jest olarak yapılmadığında bunu göğüsleyebiliyor musun? İyilik yaptığın yakınların veya dostların bu özverilerinin bilincinde mi, yoksa senden almaya devam mı ediyorlar?

Onlara kendi sorumluluklarını unuttururcasına sürekli iyilik yapman sence iyi mi?

Peki kendinden ne haber? Bu şekilde kendini kutsayabiliyor ve gerçekten mutlu musun? Kendine ait özgür zaman ne kadar ayırabiliyorsun? Sevgilinle ne kadar özgür zaman geçirebiliyorsun?

AZRL

Fitil ve Ateş

Fitilimiz çok uzun hepimizin...

Hayat boyu en baştan bir kibrit çubuğuyla ateşlenen, dinamit lokumuna doğru ilerleyen bir alev...

Patlama noktası; zaman zaman gırtlağa dayanan haykırma-isyan halleri...

İlk incindiğinde ilk ateşi yakan kişiler... Kimi zaman alevsiz ip boşlukları mevcut. O zamanlarda dertsiziz.

Sonra illa ki ara ara ipin kenarından ilave ateşlerle yolu kısaltanlar oluyor. Bir gün bir dost, bir gün tanımadığımız biri, bazen bir akraba veya sevgili... Üzülmemek için basıyoruz elimizi ara alevlerin üzerine. Bir sonraki uzanacak kibrit çöpüne kadar mutlu olarak yola devam...

İp altındansa; uzanan kibrit çöpleri daha fazla oluyor. Dayanma noktası denen yere son uzanan alev de eklenince dinamit patlıyor. En son ateşi koyan genelde sevgili olan, yoldaş olan kişi oluyor. Sabırla göğüslenen geçmiş ara alevlerin üzeri örtülü acısı da tam o son patlamayı tetikleyen kibrit çöpünün üzerine patlıyor. Çünkü en kolay ve çekingesiz kendini sansürsüz yansıtma noktasıdır yoldaş.

Genelde o son noktada; göğüslediğimiz tüm o üzeri islenmiş yaraları en yakınımızdakini bombayı patlatan pim olarak kabul etmiyor muyuz? Aradan sıyrılan onca acı ve hüzünlerin sorumlu sahipleri artık o dakikada görünmez olmuyor mu? En kolay üzerine boşalabildiğimiz sevgili de işte bizi bu noktada nötrler.

Hem de her şeyin sebebi olma pahasına...


AZRL

Özgür ol'mak

Yıkamam lazım

ateşlerle beynimi

gölgeleri yakmak

borçlu ilgileri sıfırlamak

bağları kesmek...

Kırmadan alenen

borcum yok der gözlerim

gerek yok arkadaki yangına

gerek yok suçlu olmaya.

Yoksa borcum

aciz miyim?

Dayamadıysam sırtımı

arkasız mıyım?

Yalnız mıyım?..

Yıkamam lazım ateşlerle

gölgeleri yakmam

temizlenmem lazım

kırmadan alenen

yoldaşım yanımda

orta karar...

Borçlu ilgileri sıfırlamak

bağları kesmek

özgür ol'mak... AZRL