Bazen...
Bazen hiç bir şeyimiz yoktur. Dibi vurmuşuzdur bir çok yönden. Faturalar, ödemeler, beklentilerin suyunu çekmesi ve hepsine rağmen gelmeyen paralar... Neşemiz, ilişkimizdeki heyecanımız, dışarı çıktığımızda önümüze gelene gülümsercesine mutluluğumuz nasıl da etkilenir değil mi bu halimizden?..
Allah'tan umudun her şeye rağmen kesilmemesi gerektiği bu anlarda ne kadar da zordur hayata tutunmak...
Eğer internetiniz ve ulaşabildiğiniz sevdikleriniz, arkadaşlarınız, sırdaşlarınız varsa...
Takılabildiğiniz sosyal medya grupları varsa...
Ortaya serpebileceğiniz içinizden gelen kelimeler, bir şiir veya kısa bir makale varsa...
Kısacası klavyeniz hala önünüzdeyse; nasıl da tutunursunuz o huzur veren nötrlenmeye... "En azından düşüncelerimi ve duygularımı paylaşabiliyorum şu an. Buna da şükür." dediğinizi duyuyorum şu an. Ve çoğu zaman kendini aldatma, boşa kürek dediğimiz sosyal medyanın ummadığımız zamanlarda dertlerimize nasıl da derman olduğunu geçiriyorum içimden.
İyi ki varsın sosyal medya!..
Ömer Dalman
14.11.2018
ARZ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder