Çocuk büyüyor.

Bazen sinirim bozulur bir şeylere; erkenden kalkarım bir hışımla. Sonra vesveseye kapılmış olma ihtimalim aklıma uğrar ve bilgisayarımı açıp, kendime bir bardak nescafe koyup, iki sigara yakarım. Fonda bir araştırma programı youtube'dan... Yavaşça ucundan güne uyumlanma yaratır bu bende ve kısa bir süre içinde kafama taktığım o şeyin etkisi yavaş yavaş azalır.

"Hayat zaten inişli-çıkışlı bir macera değil mi?" derim sonra mantığa sığınarak. Yaşadığım her şey benim içimdekine uyacak diye bir şey yok ki?.. Hem çocuğa her istediği oyuncak alınır mı?..

İlla ki hayat geçiyor, çocuk büyüyor. Sabret...

AZRL