Haydi GÜLÜMSE!

Genelde aile üyeleri veya tanıdıklar bir araya geldiklerinde eski günlerini anlatanlar çok olur ve bunlar genelde aile içindeki veya arkadaş ortamındaki aynı konuşmacılardır. İlginç iş hayatı veya ilişki anıları, elde edilen başarılar, komik anılar filan...

Son yıllarda dikkat ettim; bu ortamlarda anılarını hiç anlatmayan kişi benim. "Sebebi?" derseniz; yahu o kadar yer altı türden, bazen de marjinal şeyler yaşamışım ki, kime nasıl anlatayım?!.. Bu çok muhabbetli, ama benim konuşamadığım anlarda eminim, "Yaa adam tertemiz. Yüzü de nurlu, terbiyeli, nazik... Herhalde o bizim gibi bir sürü macera yaşamadı. Süt gibi akıp gitmiş hayatta ve belli ki göründüğü gibi..." diye düşünüyorlardır.

Bense için için gülüyorum!.. Lan sizin o anlattığınız gayet normal insanî anılarınız zaten bende de dolu! Ben anılarımı açıkça ortaya sersem, o dost masası dağılır, dört bir yana kaçışırsınız be!.. Bu yüzden hep sessizce gülümsüyorum.

O zaman haydi, GÜLÜMSE!..

Ömer İlhami Dalman

ARIZA ADAM