15 Haziran 2010 Salı

Ya bir çaycı olsaydım?

Ben oldum olası, dünyadaki adalet mekanizması, iş-güç, yetenekler, emekler ve karşılıkları ile ilgili düşünür dururum. Yorumsuzca başkalarının gölgesinde iş üretmek yerine, hiç bir şeyi sorgulamamak yerine, sürekli herkes gibi çalışıyor olsam da; bir yandan bu büyük mekanizmayı kafamda yorumlamaya çalışırım.

Şimdi; iş hayatında para kazanma, iş üretme ve mutlu olma üçgenini masaya yatırıp, size bir şey sormak istiyorum:

Örneğin bizim ülkede beden gücü ve fazla emek gücü kullanarak çalışanlar, hep en alt sosyal tabakada tutulurlar. Onların statüleri bizim ülkede otomatik olarak daha aşağılardadır. Ancak; batıda birçok ülkede bu olaydaki denge bizimki kadar sapmış değil. Şimdi işimiz batı ile değil ama... Kendimizle...

O ya da bu şekilde insanlar çalışıyorlar sonuçta. Bütün dünya düzeni şu an hala böyle yürüyor. Şu an bizim ülkede ve tabii bazı gelişmekte olan ülkelerde emek ve beden gücü ile iş üreten insanlar genelde en az paraları aldıkları halde, aslında bizleri onlar taşıyorlar omuzlarında. Az çalışıp, çok düşünüp veya çok konuşup, işleri bağlayanlar ve yönetenler ise kazandıkları paraları kasalarına doldurup, içkilerini de alıp, keyifle arkalarına yaslanıp, başarılarının tadını çıkartıyorlar.

Pekiyi; acaba şöyle bir denge kurulsaydı dünya bütününde, acaba siz neyi seçerdiniz?

Örneğin işçi de olsanız, çaycı da olsanız, otopark görevlisi de olsanız, çöp toplayıcı olsanız; diğer eğitime-öğrenime dayalı meslek sahipleriyle hemen hemen aynı parayı kazanacaksınız. Yani herkes tatmin olacak ve konfor şartlarını kendi dilediği şekilde sağlayabilecek. Tabii kendi algı sınırları ve beklentilerine bağlı olarak da, kimi daha komplike ve sosyal bir yaşam stili benimseyecek, pahalı elbiseler alacak, konforlu ve tam mimar işi evlerde oturacak, son model arabalara binecek, kimi ise kendi düzeyine ve görgüsüne göre aynı miktarda para kaynağına rağmen belki daha avam ve farkındalığı az olarak yaşayacak. Ama sonuçta kimsede geçim sıkıntısı olmayacak, herkes rahat edecek, hobilerine zaman ve nakit ayırabilecek.

Hatta bir imkanı daha olacak insanların. İsteyen, okumuş da olsa, profesör de olsa, zaten oranları herkesle olan maaş dahilinde, yine aynı tatminkar ücretle çaycılığı da deneyebilecek. Belki de insanlara hizmet ona daha önce hiç yaşamadığı şeyler katacak ve o işte devam edecek. Bugünün patronu, bir hafta sonra bir çaycı veya otoparkçı olarak da karşınıza çıkabilecek.

Nasıl olsa kazançlar arasındaki uçurumlar kalktığından, insanlar mesleklerini icra ederken, bugünkü sosyal ve maddi kriterlerin belirleyiciliğinde seçim yapmayacaklar yani.

Size sorumsa şu:

Böyle imkanların olduğu bir dünyada yine şu anki işinizi mi yapmayı seçerdiniz? Yoksa hayalinizdeki o çok uç mesleğe mi yönelirdiniz?

Ben şahsen böyle bir durumda, işe çok az düşünsel çaba gerektiren bir işten başlardım. İlk aklıma gelense insanlara çay dağıtan, elinde tepsi, üzerinde önlüğü, oradan oraya koşuşturan ve etrafına espriler patlatan bir çaycı olarak çalışmak... O işin duygusunu iyice benliğime yedirdikten sonra neye devam ederdim şu an onu bilemem, ama kısaca seçimim hizmet yönünde olurdu. Özellikle de sürekli beyin gücümü kullanmadığım, daha bedensel bir iş sistemi yani... Çünkü öyle şartlarda insan daha çok iç sesini temiz tutabiliyor ve ona kulak verebiliyor. Bence bu da bir ruhsal evrimleşme stili... Sakin, sessiz ve bol fiziksel eylem...

Eeee pekiyi, siz ne tür bir iş seçerdiniz bütün kazançlar adil olsaydı? Kim bilir, belki de yakında dünyada da zoraki ve sevmeden iş yapma sistemi değişime uğrar ha?



ARIZA ADAM VİDEOLARI için hemen tıklayın!

2 yorum:

  1. Ya bırak şu işleri işin gücün yok mu abi senin ^^

    YanıtlaSil
  2. thihehheeee tam da yazıya uygun bir iğneleme oldu kardeşim. :)

    YanıtlaSil