Kalbin paramparçayken, ciğerin siyanürlenmişken ağlayamamak, sızlayamamak, merhem için bile dilenememek cehennemin dünyaya tam olarak çöreklenmesi...
Kor alevler içinde yanarken ruhun, yine de kopup bu küreden gidememek, kızgın beton zemine prangalarla demirlenmek kabusun en dayanılmazı...
Hızla iyileşmişken sen ve hesapları rahatlıkla, bir çocuk gibi silebilmişken; aynı aydınlığı diğerine ikram ettiğinde, tortularla, islerle dağlanmak acının en acımasızı...
Anlamışken her şeyi, kabullenip, affetmişken geçmişi; beton duvara karşı tenis oynamak sporun en yoranı...
Dünyalığı yapmak ayrı mesele; zaten herkes onun peşinde. Ama;
kanlar içinde, pansumanı bile hunharca geri çevrilen bir kalple ömrü tüketmeyi beklemek cehennemin ta dibi...
Ömer Dalman
ARZ
23.10.2018
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder