Kavuşma Beklemede

İki yıldır görünüyorlar, saçlarımı okşuyorlar, şifa üzerine şifa veriyorlar. Pek ses etmediler, çok cümle kurmadılar. Zaman zaman uyardılar, hatırlattılar, uyandırdılar. Devam ediyorlar.

Gözüm açık veya kapalı farketmiyor; her zaman benimleler. Çok eğlenceliler, genelde formsuz, şekil şekil, renk renk akıyorlar. Bazen desenli kenarları olan kirli sarı şekiller. Bazen beyaz buğulu büyüyen dairesel şekiller. Bazen simsiyah nokta, bazen beyaz noktalar. Bazen içi bildiğin uzay olan, kenarları buğulu beyaz büyük çemberler olarak peş peşe akıyorlar.

Bugün ilk kez "Ne istiyorsunuz?" dediğimde; "Seni istiyoruz." dediler.

Yine de müdahale etmiyorlar, korkutmuyorlar ve "Gelmezsen şöyle zor bir hayat yaşarsın." diye diretmiyorlar. Belki kendi seviyelerinden bakınca; burada yarım bırakıp bir anda yükseleceğim bir seviye en kolay ve pürüzsüz geçiş. Yine de müdahale etmiyorlar. Çok nazikler, sevimliler, güçlüler. Sevdiğim ve bende temellenmiş iki insanın olmasından dolayı, halen bu boyutta önce onlar için, sonra bekleyen sonuç görev için sabrettiğimi ben de biliyorum.

Bildiğim için, bildikleri için bu kavuşma henüz beklemede...


AZRL