Çoğu uzman; insanlara 'daha çok kendileri olmayı, umarsız olmayı, cesur olmayı ve bireysel huzuru ön planda tutmayı' öğretiyor.
Buna, doğru oranlar olduğu taktirde ben de katılıyorum. Lakin ben yıllardır kendi neşe ve mutluluğu için Arıza Adam kimliğiyle bir çok evli adamın cesaret edemeyeceği bir özgürlükte hareket etmekteyim.
Ancak bu 'kendi olma' uygulamasında ince bir hat var. Bir anda tüm bağlarınızı ve implantlarınızı umarsızca keserseniz, bu sefer de "Hoş geldin yalnız ve umarsız hayat!" demiş olarak bulabilirsiniz kendinizi.
Orta kararda her zaman hayır vardır bence.
Özgürüm, lafımı sakınmıyorum, bazen ejderha oluyorum, ancak bunu karşımdakileri kırmak, daha çok kendim olmak ve bağlarımı sıfırlamak için yapmıyorum. Zaten kendimim ve en azından daha az şoke olsunlar diye sadece kendime ayar çekiyorum. Bunu 'daha gerçek ve açık' olmak, karşımdakilere 'ifadelerimizde rahat olmayı çağrıştırmak' ve 'daha iyi olmak' için yapıyorum. Yoksa tüm bağları koparmak o kadar kolay ki!.. Neden kazandığım sevgileri, dostlukları bu şekilde bitireyim?
Orta karar her zaman iyidir. Öğrenirken, yükselirken yükseltmek, öğretmek...
Çünkü bu bir savaş değil. Anlık durumları bireyin bir savaşı olarak ele alırsak kısa sürede muzaffer olabiliriz, ama yalnız da kalırız.
Çoğu zaman tukaka olmayı göze al, ama kendin olmaya, uzlaşı sınırları içinde devam et derim ben insanlara. Hem birlikte arada masaya yatıracak mevzunuz olur, fena mı?
-----------
AZRL
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder