16 Mart 2013 Cumartesi

Korkarlar


Yalnızlık içinde kavrulmaktan korkar çoğu
dudakları uçuklar
ruhları paniklerde yanar.

Hep diğerleriyle birarada olma çabası...
organizasyonlar, sosyalleşmeler
bir kuru gürültü...
sözüm ona bütünleşmeler
ve kendini gösterme çabası...

ve büyüdükçe bu yangın içlerinde
korku onlara hakim olur.
düzenli dışarıdalar
herkesleler
sözüm ona kendini bütün hissetmeler...

Benimse tatlı kokan bahar rüzgarlarımdır yalnızlık.
hep onunladır bütünlük
farkındalık
rahat bırakılmış
kimseye göre kendini ayarlamayan
o özgür ruh...

Her yangın yerinde biraz daha koparken kendilerinden
acı dolu çığlıklar içindeki ruhları görür de
kaçarım ortamlardan.
Sadece endişeleridir birarada olmaları
ortak bir rotasızlıkta salınan o çözümsüz gemi...

Birlikte olmaktansa bu kör karanlıkla
ben yalnızlığımdayım her zaman.
Yıldızları ayaklarıma seren
yaratılışın o ilk nefesi
tüm varoluşla bağlantıda
onlar tarafından asosyal olarak bilinen...

Panik içindeki ruhları çırpınıp dururken
hepsini gıyablarında ışıkla yıkarım
kendimdekini onlara sunarım da
onlar yine hep
kuru gürültüde, sosyalleşmede tepişmekte...

Benimse hep dinlediğim, izlediğim
peşinde sabırla koştuğum;
yine BEN!
sadece BEN!..

bundan ötesini tanımam, bilmem.



Arıza Adam (Ömer Dalman)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder