Kendini sadece ve sadece aydınlığı deneyimlemeye şartlandırmış olanlar, karanlık gelip çatınca ne yapacaklarını şaşırırlar. Halbuki varoluş, çoğu zaman aydınlıkla karanlığın dengesidir. Arada ruh, ikisi arasında gidip gelebilir. Geçici olarak karanlıkta olabilir. Önemli olan yine de nihai seçiminin aydınlıktan yana olmasıdır. Karanlığı bilmek; karanlıktan olanlarla karşılaşmalarda ruhu etkin kılar.
Şeytan karşına çıktığında ona güzellikle davranıp da, "gel birlikte bir çay içelim" diyemezsin! Elinde ne varsa ona sarılıp şeytanın üzerine çullanman gerekir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder