Alışkınım ben güzelim
mutluluğun üzerine sonradan
acı baharat ekip bir tutam
dilimin yanmasına.
Kor alevleri söndürmüşüm ağzımda
dönmüşüm köprülerin ucundan
kolay mı sandın varmamı bu noktaya?
mutluluğun üzerine sonradan
acı kuşlarının konmasına
ufak ufak gagalamasına
alışkınım ben güzelim.
Eklemişim hüzünleri yıllarca
yanıp da dolmuşum küllerle
dağlamışım kör saçmaları
yaramın içinde
sürmeden merhemleri
alışkınım ben güzelim.
Anla ki yani
eski dostumdur benim hüzün
masamdaki boş tabak her zaman onun
tok açın halinden anlasın diye
durur hep yanımdaki yerde
takma boşver, üzülme
üzdüm kendimi yine
alışkınım ben güzelim.
Bu yüzden işte
kapatma gözünü hüzne tümden
açık kalsın yarım uyurken bile
kör olursan mutluluktan
bil ki kıskanır
sızar en mutlu anında aralıktan
düşer gönlüne.
Tamam yine üzdüm kendimi de
yeter ki sözlerimi dinle
ve takma boşver, üzülme
alışkınım ben güzelim.
Ömer Dalman
ARZ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder