Ol ve bekle

Şimdi kapandım bir odaya, bekliyorum. Sadece yazıyorum, çiziyorum, oluş'a geçiyorum, basınç dengeliyorum, üşüyorum, giyiniyorum, eğleniyorum, Güç'ün sadece az bir miktarını kullanıyorum. Beden tam ol'madı.

Önceleri uçardık, süzülürdük, araçlar kullanmadan yaşardık, Güç'ün kendisiydik. Kral'dık, Kraliçe'ydik, madden-ruhen zengindik.

Şimdi kapandık odalara, bekliyoruz.

Zor oluyor bazen. Hatta artık sık sık... Güç büyük; kap küçük... Daha sık oluş'a geçiyoruz; dengede kalmak için. Büyük Buluşma'yı sabırla beklemek için. Umut ol'mak için. İsyan etmemek için...

Anılar geliyor aklıma; anıyorum. Üzüntüler, sevinçler, hoş sohbetler, ağlamalar, bağırmalar... Hepsini göğüsledik, yılmadık, yok olmadık, hep ol'duk. Tek Güç Yaratan'ın varlığıydı. Hala da öyle...

Açıldık, kapakları kaldırdık, penceremiz genişledi. Ve bu her şeyden de daha güzeldi. Hala da öyle...

Cennetlerden müjdeler geldi, gördük, aldık, kabul ettik. Bununla ayakta kaldık.

Şimdi dip dibe, burun burunayız. Bunu bilmek çok güzel!.. En büyük dayanma gücü.

Bir kaç perde kaldı. Her şey tarifli değil; bunu dert etme. Akışa bırak kendini, sadece ol... Şu anki bilincinle sakın tarifleme, tarif bekleme!.. Gördüklerin ilginç sana, şaşma, yaşa, ol... Tam ol'arak buraya gelince şu anki kendinde tarifler ve tüm bilgi somutlaşacak. Ol ve bekle...

Ömer Dalman
ARZ